پایگاه اینترنتی "فارین پالسی ژورنال " (Foreign Policy Journal) در مقاله‌ای به قلم پرفسور "شهید عالم " استاد دانشگاه آمریکایی "بوستون " (Boston) به تحلیل و بررسی وضعیت رژیم صهیونیستی در منطقه و جهان پرداخته و با اشاره به اینکه رژیم صهیونیستی پروژه‌ای استعماری است، می‌نویسد: علی‌رغم موفقیت‌های نظامی و سیاسی، که رژیم صهیونیستی در بدو تأسیس خود به‌دست آورد؛ اما پس از آن به‌صورت روزافزون در حال از دست دادن قدرت و دوام خود است. اسرائیل در حال حاضر باید بین یک رژیمِ جنگ¬طلبِ متجاوز و یا یک حکومت مردمی (که مورد تأیید تمامی ساکنان سرزمین‌‌های اشغالی باشد) یکی را انتخاب کند.
این اقتصاددان پاکستانی با بیان اینکه هر دولتی به منظور حفاظت و صیانت از موجودیت خود با سه چالش روبه‌رو خواهد بود، می‌افزاید: هر نظامی برای بقا می‌بایست ابتدا این چالش‌ها را برطرف کند. اول؛ مسائل داخلی خود را حل و فصل کند. دوم؛ از کشور اولیه یا مادر مستقل شود. سوم؛ مورد شناسایی مردم و دولت‌های مجاور خود قرار گیرد.
استاد اقتصاد دانشگاه بوستون بر اینکه اسرائیل هیچ‌کدام از این شرایط را دارا نیست، می‌نویسد: در ابتدا مسائل داخلی اسرائیل را در نظر بگیرید: ماه‌های قبل و بعد از تشکیل و تأسیس رژیم صهیونیستی در سال 1948 به نظر می‌رسد اسرائیل موفق شده است مسائل خود را به تدریج حل کند. این کشور هشتاد درصد فلسطینی‌ها را با استفاده از زور و اجبار از مناطق اشغال شده به‌ بیرون انداخت. علاوه براین چنین تصور می‌شد که با هجوم گسترده یهودیان عرب‌تبار، جمعیت فلسطینی‌ها پس از مدت اندکی، به کمتر از ده درصد جمعیت کل فلسطین خواهد رسید.
این مقاله براساس موارد فوق، در پاسخ به این سوال که "آیا امروزه اسرائیل توانسته است بر مشکلات داخلی خودش به‌خوبی فایق آید؟ " می‌نویسد: در واقع خیر. فشار جمعیتی فلسطینی‌هایِ داخل اسرائیل خیلی بیشتر از نرخ معمول رشد جمعیت بوده در نتیجه علی‌رغم هجوم پیوسته مهاجران یهودی، سهم فلسطینی‌ها در جمعیت اسرائیل به بیش از بیست درصد رسیده است. یهودیان مقیم در سرزمین‌های اشغالی، عرب‌های ساکن در این منطقه را تهدیدی برای رژیم خود می‌دانند و لذا برخی از آنها از دورِ جدید پاک‌سازی نژادی دفاع می‌کنند. در مقابل بقیه خواهان ایجاد دیواری به منظور بیرون نگه داشتن نواحی مملو از اکثریت عرب هستند.
فلسطینی‌هایی که در سال 1948 از اسرائیل بیرون رانده شدند دیگر بازنگشتند. اکثریت آن‌ها در اردوگاه‌های موجود در اطراف اسرائیل و کرانه باختری، غزه، جنوب لبنان و اردن مستقر شده‌اند. در سال 1967 هنگامی که رژیم صهیونیستی غزه و کرانه باختری را اشغال کرد تنها توانست تعداد اندکی از این فلسطینی‌ها را از این نواحی بیرون براند. در نتیجه با افزوده شدن بیش از یک میلیون فلسطینی در مناطق تحت کنترل اسرائیل مشکلات داخلی این رژیم از نو آغاز شد.

• وخیم‌تر شدن اوضاع داخلی رژیم صهیونیستی از سال 1967

به نوشته شهید عالم از سال 1967 به بعد هرچه که می‌گذرد مسائل داخلی این رژیم به مراتب وخیم‌تر شده است در حال حاظر جمعیت فلسطینی‌ها بر جمعیت صهیونیست‌هایِ ساکن در اسرائیل، مستقر در مابین دریا مدیترانه و رودخانه اردن فزونی یافته و یا حداقل برابر شده است. علاوه بر این به نظر می‌رسد در سال‌های آینده افزایش جمعیت فلسطینی‌ها کماکان ادامه خواهد یافت.
این استاد دانشگاه با ناکام خواندن راه‌حل‌هایی که - از قبیل افزایش تورهای مهاجرتی یهودیان و تصفیه نژادی – رژیم صهیونیستی به منظور رفع معضلات داخلی خود پیش‌بینی کرده، می‌نویسد: به همین علت اسرائیل به وضع و اجرای قوانین حقوقی سخت و بی‌رحمانه‌ای دست زده است. این کشور با هم‌دستی مصر محاصره قرون وسطایی را بر غزه اعمال کرده و تلاش‌های فلسطینی‌ها را در کرانه باختری با ایجاد دیوار حائل - که یادآور نژادپرستی آپارتایدی است- گسترش شهرک‌ها، جاده‌سازی برای مهاجرین تازه‌وارد، تهدید و تحقیر فلسطینی‌ها و مسلمانان و کنترل نظامی بر دره اردن خنثی کرده است.
شهید عالم در پایان قسمت اول مقاله خود تاکید کرد: این اقدامات اصلاحی به‌نوبه خود مشکلات جدیدی را ایجاد کرده‌اند. به‌عنوان نمونه این قبیل به‌اصطلاح اقدامات اصلاحی باعث تقویت این اتهام شده که رژیم صهیونیستی نه‌تنها به‌صورت دمکراتیک اداره نمی‌شود بلکه برعکس نژادپرستی در آن موج می‌زند. در نتیجه افکار عمومی غرب هرچند به آرامی ولی به طور پیوسته برعلیه رژیم صهیونیستی در حال شکل‌گیری است و مدافعینِ بایکوت، تحریم و قطع کمک‌ها به اسرائیل در حال افزایش هستند.