به گزارش خبرگزاری مهر، این شیمیدان از لابراتوار ملی آرگون در ایلینویز با حرارت دادن دو ساعته قطعه ای یک گرمی از پلی اتیلن با چگالی کم در هزار و 292 درجه فارنهایت در کنار کاتالیزور استات کبالت موفق به تولید نانو تیوبهای کربنی شد. طی این فرایند بستهای شیمیایی ذرات پلاستیکی در هم شکسته و باعث رشد نانوتیوبهای کربنی در قطعات کاتالیزور می شود.

یکی از بخشهای ناخوشایند این شیوه میزان بالای کاتالیزوری است که برای انجام این فرایند مورد نیاز است اما در عوض ذرات کبالتی که با نانوتیوبها ترکیب می شوند استفاده از این نانو ذرات را در باطری های لیتیومی بسیار مناسب کرده اند زیرا کبالت می تواند حرکت جریان الکتریکی را در باطری ها افزایش دهد.

نانوتیوبهای کربنی به تازگی موارد مصرف گسترده تری پیدا کرده است. برای مثال محققان دانشگاه استنفورد کاغذها کپی را با جوهری متشکل از نانوتیوبهای کربنی و نانو کابلهای نقره پوشش داده اند تا ابزاری قابل انعطاف و رسانا ابداع کنند. این ذرات همچنین در تولید سیستمهای خود ترمیم کننده و مدارهای الکترونیکی در تلفنهای هوشمند و لپ تاپها نیز مصرف فراوانی دارند.

بر اساس گزارش نیوساینتیست، کیسه های پلاستیکی که اشکال مختلف آن را در هر مکان و زمانی می توان مشاهده کرد از موادی غیر قابل بازیافت تولید شده اند و اکثر مصرف کنندگان توجهی به سرنوشت این زباله ها ندارند. با این حال انتظار نمی رود این سیستم جدید بازیافت نیز با سرعت به شیوه ای جهانی برای رهایی محیط زیست از این زباله ها تبدیل شود.