سوم خردادماه امسال، نقطه پایان عملکرد پنج‎ساله عزت‎ا... ضرغامی رییس سازمان صدا و سیما بود و او اکنون چند ماهی است که به حکم نانوشته داور مسابقه، در وقت‎های اضافه به‎سر می‎برد.دوران پنج‎ساله‎ای که با فراز و نشیب‎های فراوان و ریز‎ش و رویش‎های چشمگیری همراه بوده است. از تأسیس شبکه رادیویی گفت‎وگو و شبکه خبری بین‎المللی پرس‎ تی‎وی گرفته تا برگزاری مناظرات تاریخی کاندیداهای ریاست‎جمهوری و البته انتقادات جدی و تند اصلاح‎طلبان و منتقدین دولت نسبت به رویه خبری و سیاسی سیما، همگی از نقاط برجسته و قابل‎تأملی است که در این سال‎ها در کارنامه مرد شماره یک تبلیغات و اطلاع‎رسانی جمهوری اسلامی به چشم می‎خورد.
اما برای مطالعه موشکافانه عملکرد رییس پنجاه‎ساله رسانه ملی، باید از سوابق و عملکرد وی در بیست‎وشش سال منتهی به انتصاب وی به سمت ریاست سازمان پرسید و حتی پیش‎تر از آن را مورد کند و کاو قرار داد.
عزت‎ا... ضرغامی در یکی از گرم‎ترین شهرهای جنوبی ایران و در مجاورت اروند رود و خلیج‎ فارس یعنی دزفول به دنیا آمد.
هزاروسیصدو‎سی‎وهشت، سال تولد اوست و نشان می‎دهد که وی در سی‎امین سالگرد انقلاب اسلامی، در آستانه ششمین دهه عمر خود قرار دارد.
از دوران نوجوانی اوهمین قدر می دانیم که همراه خانواده به تهران و به محله نازی‎آباد، کوچ می‎کند.
مهمترین مطلبی که در سطور ابتدایی رزومه کوتاه و مختصر وی به چشم می‎خورد، حضور او در دانشگاه پلی‎تکنیک (امیرکبیر فعلی) در کسوت دانشجوی رشته عمران است.
دانشجوی مسلمان و فعالی که به‎دلیل حضور در محله‎ای مذهبی و رفت و آمد به مساجد و کانون‎های مذهبی، از دوران نوجوانی، با آرا و افکار اندیشمند بزرگ انقلاب اسلامی یعنی شهید مطهری آشنا شده بود. در همان سال‎های منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی برای جوانان و هم‎سن و سالان خود در جنوب شهر و به‎خصوص محله نازی‎آباد، جلسات آموزشی و تحلیلی مذهبی و تفسیر قرآن با محوریت کتب شهید مطهری برگزار می‎کرد. همین برنامه در کانون فرهنگی «حر» در حوالی میدان راه‎آهن برای معلمان و مربیان پرورشی، پس از پیروزی انقلاب برگزار می‎شد. حالا دیگر ضرغامی جوان ما، استاد تفسیر قرآن و معارف دینی امور تربیتی بود و خود نیز در قامت دبیر آموزش و پرورش راه روشن قبل از انقلابش را ادامه می‎داد.
جلسات وی در کانون حر طرفداران زیادی پیدا کرده بود و مربیان تربیتی که بسیاری از آن‎ها هم‎سن ضرغامی بودند، از مناطق مختلف شهر تهران، پای جلسه تفسیر قرآن او حاضر می‎شدند.ضرغامی اما در بعد فرهنگی محدود نشد و برخلاف طرفداران تشکیلاتی و رویکردی انجمن حجتیه که تنها «کار فرهنگی» را به صلاح جامعه اسلامی می‎دانستند، در قالب حرکت‎های دانشجویی، دغدغه‎های سیاسی و آرمانی خود را نیز پیگیری می‎کرد.
از همین‎رو به‎عنوان عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر درطراحی و اجرای پروژه تسخیر لانه جاسوسی نقش داشت و حتی برخلاف دانشجویان خط امامی متمایل به اردوگاه چپ و مارکسیسم، از پیشنهاددهندگان و موافقان اشغال سفارت شوروی نیز بود.همین اختلاف‎نظر و اختلافات عقیدتی دیگری که ناشی از تسلط او بر اندیشه‎های شهید مطهری بود، موجب شد تا راهش را از دوستان و هم‎محله‎‎ای‎های خود مثل سعید حجاریان و عباس عبدی جدا کند و با درک موقعیت خطیر انقلاب اسلامی و کشور در مقابله با تهاجم نظام بعثی کشور همسایه، عراق، مانند بسیاری از دانشجویان پیرو خط امام، لباس رزم بر تن کند.به‎همین سبب پس از انقلاب فرهنگی و بازگشایی دانشگاه‎ها چند صباحی را در پست معاونت فرهنگی جهاد دانشگاهی دانشگاه امیرکبیر، مشغول کار می‎شود و با آخرین پست فرهنگی – دانشگاهی خود در سال‎های ابتدایی انقلاب خداحافظی می‎کند.
نقطه انفصال مهندس ضرغامی از علایق و دغدغه همیشگی‎اش یعنی کار فرهنگی، حضور در پروژه‎های حساس تحقیقاتی و تولیدی صناعی موشکی است؛ شغلی که شاید به رشته تحصیلی دانشگاهی او بیشتر مرتبط باشد.
مهندس جوان در این دوره مسئولیت‎های گوناگونی را تجربه کرد و در بخش‎های مختلف سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که آن موقع یک وزارتخانه نیز در رأس آن قرار داشت، خدمت کرد.
در همین دوره نیز با علی لاریجانی معاون وزیر سپاه آشنا شد. آشنایی که سرمنشأ بازگشت ضرغامی به عرصه فرهنگی را در آن می‎توان جست.ضرغامی در سال شصت‎وپنج و در اوج موشکباران و شرایط خطیر جنگ با وجود مسئولیت و مشغله فراوان در صنایع موشکی سپاه، در منصب مشاورت طرح و برنامه شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز تمایل همیشگی خود به این حوزه را اقناع می‎کرد.
پذیرش قطعنامه و پایان جنگ در سال‎های پایانی دهه شصت، نتیجه‎ای جز رجعت بخش قابل‎توجهی از نخبگان علمی و فرهنگی سپاه از این نهاد تا حدودی نظامی شده انقلاب اسلامی، نداشت. جوانان فرهیخته‎ای که بنابر شرایط خطیر جنگ به‎رغم تخصص و تجربه، لباس نظامی‎گری پوشیده بودند، اکنون با فراغت از آن شرایط، تحقق آرمان‎های خود را در قالب فعالیت‎های علمی، فرهنگی و حتی صنعتی و تجاری می‎دیدند.
در همین دوره و در سال هفتادویک است که ضرغامی دعوت دوست چندساله خود، علی لاریجانی را که حالا او هم یک نظامی نیست و اتفاقا بالاترین مقام فرهنگی کشور را در اختیار دارد، می‎پذیرد و به‎عنوان مشاور عالی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و هم‎چنین معاونت امور مجلس و استان‎ها در این وزارتخانه به خدمت مشغول می‎شود.
با رفتن لاریجانی از وزارت ارشاد و نقل مکان به صدا و سیما، ضرغامی معاونت سینمایی جانشین وی یعنی مهندس میرسلیم را می‎پذیرد. دوره‎ای که علی‎رغم تلاش مهندسان وزارت ارشاد مورد انتقاد جدی هنرمندان و سینماگران قرار می‎گیرد. فضای بسته فرهنگی دولت سازندگی، به همراه جو سنگین سیاسی آن روزها به نفع دولت هاشمی رفسنجانی به حوزه فرهنگ و سینما نیز نفوذ می‎کند. گرچه بسیاری از فیلم‎هایی که بعدها مورد افتخار دستگاه فرهنگی دولت اصلاحات قرار می‎گیرد، در همین دوره و در زمان معاونت سینمایی ضرغامی ساخته می‎شوند.
«آژانس شیشه‎ای» شاهکار سینمایی ابراهیم حاتمی‎کیا و یکی از سیاسی‎ترین فیلم‎های تاریخ انقلاب اسلامی و همچنین فیلم «آدم‎برفی» ساخته پرحاشیه و جنجال‎برانگیز میرباقری از این دسته هستند.با پایان دوران سازندگی و آغاز دولت اصلاحات، ضرغامی یک‎بار دیگر فرهنگ را رها می‎کند و بنا به جبر زمان یا از سر اختیار و علاقه، معاونت پارلمانی سردار شمخانی وزیر دفاع دولت سیدمحمد خاتمی را برعهده می‎گیرد. این دومین ارتباط کاری او با مجلس شورای اسلامی به‎عنوان معاونت پارلمانی یک وزارتخانه و هم‎چنین دومین ارتباط او با صنایع دفاعی و نظامی بعد از حضور جدی او در اواسط دهه شصت است.
سومین معاونت امور مجلس و استان‎های ضرغامی این‎بار برای سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نوشته می‎شود و بدین ترتیب ضرغامی را پس از هفده سال به «سازمان» بازمی‎گرداند.
ضرغامی که زمانی به‎عنوان یک جوان مذهبی، برای برنامه‎های مذهبی رادیو نویسندگی می‎کرد، شاید هرگز فکر نمی‎کرد از آن سال، یعنی سال شصت‎ودو تا سال هشتادوسه و پس از بیست‎ویک سال چرخ روزگار این‎قدر چرخ بخورد تا او را در مسند ریاست چنین سازمان پراهمیتی بنشاند.
از سال هفتادونه تا هشتادوسه که او معاونت امور مجلس و استان‎های سازمان را برعهده داشت، شبکه‎های متعدد استانی در اقصی‎نقاط کشور راه‎اندازی شد و طرح ماهواره ملی نیز از سوی او به مجلس ششم ارایه شد که با بی‎مهری و کم‎توجهی پارلمانی اصلاح‎طلبان به تاریخ پیوست.
وقتی در سوم خردادماه سال هشتادوسه، رهبر انقلاب در حکم ریاست جدید صدا و سیما می‎نوشت: «اکنون که مأموریت جناب آقای دکتر علی لاریجانی در صدا و سیما پایان پذیرفته است، جنابعالی را با توجه به صلاحیت‎ها و تجربه‎ها و آشنایی‎های گسترده‎ای که با این مجموعه بزرگ و مؤثر دارید، به ریاست سازمان مذکور منصوب می‎کنم.» خیلی‎ها تازه باور کردند که جانشین فردی چون علی لاریجانی، مهندس عزت‎ا... ضرغامی است و گردش نخبگان و طی تدریجی مراتب مدیریتی یکی از راهبردهای اصلی نظام است که از سوی رهبری به دقت اعمال می‎شود.
ضرغامی که در مراسم معارفه خود از برنامه سازمان متبوعش برای افزایش کیفیت، در برابر رشد چشمگیر کمی ‎سال‎های گذشته خبر داده بود، بر شادتر شدن برنامه‎های صدا و سیما تأکید کرد و از توجه رسانه ملی به برنامه‎های سیاسی و پررنگ‎تر کردن آن‎ها در دوره آینده دفاع کرد.
اگر از پخش فیلم‎های سینمایی مطرح آمریکایی و غربی و هم‎چنین تولید بی‎سابقه سریال‎های تلویزیونی در حوزه سرگرمی بگذریم، در حوزه سیاسی بازشدن فضای نقد در سازمان و ایجاد بخش‎های خبری متفاوتی چون بیست و سی و اخبار ساعت بیست شبکه خبر و هم‎چنین اخبار ساعت بیست‎ودو شبکه سه سیما را نمی‎توان نادیده گرفت.
تأسیس شبکه رادیویی گفت‎وگو بدون شک یکی از نقاط عطف فعالیت اطلاع‎رسانی در تاریخ انقلاب اسلامی است که به اصرار شخص مهندس ضرغامی و با وجود تمام مشکلات صورت پذیرفت. رادیویی که در آن مردان سیاست و اقتصاد و فرهنگ، فارغ از چهارچوب‎ها و خطوط قرمز خشک سال‎های قبل، به مباحثه و مناظره می‎پردازند و صریح و بی‎پرده نقد واقعی و تضارب آرا را به تصویر می‎کشند. بازشدن محسوس فضای سیاسی برنامه‎های صدا و سیما در سال هشتادوچهار و حضور مداوم نمایندگان کاندیداها و خود آن‎ها در برنامه‎های شبانه شبکه‎های مختلف رسانه ملی در بهار سال هشتادوچهار از وقایع مهم انتخابات سرنوشت‎ساز آن سال بود که حکایت از تغییر نگرش راهبردی سازمان در مورد برنامه‎های سیاسی می‎کرد.
اتفاقی که به تأیید بسیاری از کارشناسان و خبرگان اهل فن، موجبات حضور حداکثری مردم در آن انتخابات را فراهم آورد.بازشدن در‎های آرشیو صوتی و تصویری صدا و سیما و ساخت مستندهای تاریخی چون «امام روح‎ا...» و دفاع مقدس و پخش دادگاه خسرو گلسرخی نیز نشان از عزم راسخ مدیریت سازمان صدا و سیما و شخص ضرغامی در گشودن افق‎های جدید رسانه‎ای در تجربه اطلاع‎رسانی نظام داشت.تأسیس شبکه پرس تی‎وی نیز در تکمیل پروژه شبکه‎های تلویزیونی العالم، سحر و کوثر و البته بسیار موفق‎تر از موارد قبلی نیز اقدام درخور توجهی است که در این دوره صورت پذیرفته است.در کنار این اقدامات، پخش برخی سریال‎های طنز و یا فیلم‎های سینمایی غربی نیز از جمله مواردی بود که موجب اعتراض علما و مراجع تقلید و متدینین جامعه شد. موضوعی که به‎نظر می‎رسد ضرغامی و مدیرانش در سازمان تنها از کنار آن عبور کردند.
انتقاد بعدی به عملکرد ضرغامی و سازمان تحت هدایت او مربوط به اصلاح‎طلبان و منتقدان دولت نهم است. مسئله‎ای که آن‎ها از آن به‎عنوان عملکرد خطی و جهت‎دار رسانه ملی در حمایت از دولت نهم نام برده‎اند. نکته جالب این موضوع این است که طرفداران متعصب دولت و شخص رییس‎جمهور در همین مورد درست برخلاف نظر اصلاح‎طلبان، از عملکرد سازمان زیرنظر مهندس ضرغامی انتقاد می‎کنند.
طرفداران رییس‎جمهور معتقدند که صدا و سیما دست منتقدان را در نقد غیرمنصفانه از عملکرد دولت بازگذاشته است و در برنامه‎های خود به‎درستی به کارنامه و دستاوردهای دولت نهم نمی‎پردازند.
انتقاد هر دو طرف از یک عملکرد واحد شاید به تطهیر سازمان از این انتقادات بینجامد.ضرغامی که در بسیاری از شب‎ها در نماز مغرب و عشا مسجد محل سکونت خود در میدان فاطمی در میان مردم حاضر می‎شود و به صحبت‎ها و نظرات آن‎ها گوش فرا می‎دهد، در اقدامی تحسین‎برانگیز در طول دوران مدیریت خود نیز با گروه‎ها و اصناف مختلف دیدار مستقیم و حضوری داشته و شنونده نقطه‎نظرات آن‎ها درخصوص رسانه ملی بوده است.در هر صورت، دوران پر فراز و نشیب پنج‎ساله عزت‎ا... ضرغامی در ریاست سازمان صدا و سیما به پایان رسیده است، اما چند ماهی است که همچنان بدون حکم تازه به کار خود ادامه می‎دهد.
باید منتظر بود و دید که آیا این حکم برای پنج‎ سال بعدی تمدید خواهد شد و یا مهندس مکانیک و دانشجوی خط امامی دهه شصت، مسند هدایت رسانه ملی را به جانشین خود تحویل خواهد داد؟

نویسنده:عبدالمطهر محمد خانی

منبع: پنجره
دسته ها : فرهنگی
پنج شنبه 1388/7/30 21:40
X