معرفی وبلاگ
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 4525074
تعداد نوشته ها : 10297
تعداد نظرات : 320
Rss
طراح قالب
مهدي يوسفي
"محمود المبارک " نویسنده عرب با انتشار مقاله‌ای در پایگاه خبری الجزیره به بررسی جنایت‌های رژیم صهیونیستی در قدس اشغالی پرداخت و نوشت: بر اساس گزارش سازمان ملل، تاکنون نزدیک به 60هزار فلسطینی از شهر قدس، مهاجرت کرده‌اند و منازلشان تخریب شده است. این یک جنایت و ناقض حقوق بشر است. زیرا طبق ماده 49 کنوانسیون چهارم ژنو مصوب 1949و بند 1 (د)،ماده 7 حقوق اساسی دادگاه بین المللی کیفری، کوچاندن اجباری _فردی یا جمعی_یک جنایت ضد بشری محسوب می‌شود.
این تحلیلگر عرب می‌نویسد: در حالی است که اتخاذ سیاست پاکسازی نژادی یکی از مهمترین و پررنگ‌ترین سیاست‌های صهیونیست‌ها است، این واقعیتی است که علاوه بر حقوقدانان عرب، بسیاری از مورخان صهیونیست نیز آن را تایید می‌کنند. به عنوان مثال در کتاب "پاکسازی نژادی در فلسطین " ، "ایلان بابه " مورخ اسرائیلی، از پاکسازی نژادی صورت گرفته توسط صهیونیست‌ها علیه فلسطینیان در سال 1948 سخن به میان می آورد و از آوارگی بیش از 800 فلسطینی در جنگ 1948 پرده بر دارد.
به عقیده نویسنده این مقاله، علاوه بر این رژیم اشغالگر در طرحی با هدف سیطره بر 45 روستای فلسطینی، فقط 2 سال گذشته، تمامی منازل روستای " طویل أبو جرول " واقع در "نقب " را تخریب کردند و همه دارایی‌های ساکنان فلسطینی از جمله چادرها و دام‌هایشان را مصادره و آنان را بدون داشتن کمترین امکاناتی اخراج کردند تا در زیر نور شدید خورشید راهی بیایان شوند. آنها حتی تانکرهای آب را تخلیه کردند تا فلسطینیان از بی آبی رنج ببرند. به طوری که از این اقدام به عنوان یکی از بدترین انواع پاکسازی نژادی در طول تاریخ بشر یاد می‌شود.
نویسنده این مقاله در ادامه نوشت: اکنون نیز رژیم اشغالگر، این سیاست غیراخلاقی و غیر انسانی خود را در سایه سکوت جوامع بین‌الملل دنبال می‌کند و ابایی از این جنایت خود ندارد. به عنوان مثال کابینه سابق رژیم صهیونیستی به نخست وزیری "ایهود اولمرت " یک طرح تجاوزکارانه دیگر را تصویب کرده است. روزنامه صهیونیستی "هاآرتص " در شماره مورخ 10/5/2009 گزارش داد که دولت اولمرت به طور محرمانه و با همکاری شوراهای شهرکسازی در فلسطین اشغالی، با هدف محاصره "شهر قدیمی قدس " طرح ایجاد 9 باغ در اطراف این شهر را تصویب کرده و مسئولیت این امر را به "اداره امور توسعه قدس سپرده است.
قدس در حقوق بین‌الملل:
طبق حقوق بین‌الملل؛ شهر اشغالی قدس، یک منطقه تحت اشغال محسوب می‌شود، لذا کلیه مفاد کنوانسیون چهارم ژنو مصوب 1949بر آن منطبق است. بدین ترتیب مصادره تمامی اراضی فلسطینی، کوچ اجباری ساکنان اصلی آن ، شهرکسازی و ایجاد تغییر در ترکیب و ساختار جمعیت شناختی آن ممنوع است و دست زدن به چنین اقدامی یک جنایت علیه حقوق بشر محسوب می‌شود.
علاوه بر این ، بر اساس دو قطعنامه معروف سازمان ملل ،یعنی؛ قطعنامه 242(مصوب سال 1967) و قطعنامه 338(مصوب سال 1973)، اسرائیل در نوار غزه و کرانه باختری و در نتیجه در قدس، یک نیروی اشغالگر محسوب می‌شود لذا باید از این مناطق عقب‌نشینی کند. همچنین شورای امنیت سازمان ملل مجموعه قطعنامه‌هایی را تصویب کرده که بر اساس آنها اشغالگران ملزم به رعایت احترام نسبت به قدس شریف شده‌اند. از جمله این قطعنامه‌ها عبارتند از: قطعنامه 252 (مصوب 1968)، قطعنامه267(مصوب1969) قطعنامه 271 (مصوب 1969)، قطعنامه 453(1979)، قطعنامه465(سال 1980)، قطعنامه 476(سال1980)، قطعنامه478(سال1980)، قطعنامه 1073 (سال1996)و ...
تمامی این قطعنامه‌ها بر این حقیقت تاکید دارد که شهر قدس یک بخش لاینفک از اراضی اشغالی سال 1967به شمار می‌آید. لذا بر این بخش از فلسطین نیز مانند سایر بخش‌های فلسطینی تمامی ممنوعیت‌های مربوط به اراضی اشغالی صدق می کند. یعنی هرگونه ایجاد تغییر در ساختار جغرافیایی و جمعیت شناختی شهر قدس مخالف حقوق بین‌الملل است.
همچنین قطعنامه‌های 452(مصوب سال 1979)،476(مصوب سال1980)و 478(مصوب سال 1980) شورای امنیت بر بطلان اقدامات اشغالگران مبنی بر یهودی سازی قدس شریف تاکید دارد. علاوه بر این نص قطعنامه‌های 446(مصوب سال 1979)،465(مصوب سال1980)،497(مصوب سال 1981) و 592(مصوب سال 1986) بر ممنوعیت شهرکسازی در اراضی اشغالی فلسطینی تاکید دارند.
بدین ترتیب می‌توان گفت: تمامی اقدامات اشغالگران در قدس شریف مبنی بر یهودی سازی از نظر حقوق بین‌الملل یک جنایت و جرم بزرگ به شمار می‌آید.
این تحلیلگر عرب می‌نویسد: در حالی است که اتخاذ سیاست پاکسازی نژادی یکی از مهمترین و پررنگ‌ترین سیاست‌های صهیونیست‌ها است، این واقعیتی است که علاوه بر حقوقدانان عرب، بسیاری از مورخان صهیونیست نیز آن را تایید می‌کنند. به عنوان مثال در کتاب "پاکسازی نژادی در فلسطین " ، "ایلان بابه " مورخ اسرائیلی، از پاکسازی نژادی صورت گرفته توسط صهیونیست‌ها علیه فلسطینیان در سال 1948 سخن به میان می آورد و از آوارگی بیش از 800 فلسطینی در جنگ 1948 پرده بر دارد.
به عقیده نویسنده این مقاله، علاوه بر این رژیم اشغالگر در طرحی با هدف سیطره بر 45 روستای فلسطینی، فقط 2 سال گذشته، تمامی منازل روستای " طویل أبو جرول " واقع در "نقب " را تخریب کردند و همه دارایی‌های ساکنان فلسطینی از جمله چادرها و دام‌هایشان را مصادره و آنان را بدون داشتن کمترین امکاناتی اخراج کردند تا در زیر نور شدید خورشید راهی بیایان شوند. آنها حتی تانکرهای آب را تخلیه کردند تا فلسطینیان از بی آبی رنج ببرند. به طوری که از این اقدام به عنوان یکی از بدترین انواع پاکسازی نژادی در طول تاریخ بشر یاد می‌شود.
نویسنده این مقاله در ادامه نوشت: اکنون نیز رژیم اشغالگر، این سیاست غیراخلاقی و غیر انسانی خود را در سایه سکوت جوامع بین‌الملل دنبال می‌کند و ابایی از این جنایت خود ندارد. به عنوان مثال کابینه سابق رژیم صهیونیستی به نخست وزیری "ایهود اولمرت " یک طرح تجاوزکارانه دیگر را تصویب کرده است. روزنامه صهیونیستی "هاآرتص " در شماره مورخ 10/5/2009 گزارش داد که دولت اولمرت به طور محرمانه و با همکاری شوراهای شهرکسازی در فلسطین اشغالی، با هدف محاصره "شهر قدیمی قدس " طرح ایجاد 9 باغ در اطراف این شهر را تصویب کرده و مسئولیت این امر را به "اداره امور توسعه قدس سپرده است.
قدس در حقوق بین‌الملل:
طبق حقوق بین‌الملل؛ شهر اشغالی قدس، یک منطقه تحت اشغال محسوب می‌شود، لذا کلیه مفاد کنوانسیون چهارم ژنو مصوب 1949بر آن منطبق است. بدین ترتیب مصادره تمامی اراضی فلسطینی، کوچ اجباری ساکنان اصلی آن ، شهرکسازی و ایجاد تغییر در ترکیب و ساختار جمعیت شناختی آن ممنوع است و دست زدن به چنین اقدامی یک جنایت علیه حقوق بشر محسوب می‌شود.
علاوه بر این ، بر اساس دو قطعنامه معروف سازمان ملل ،یعنی؛ قطعنامه 242(مصوب سال 1967) و قطعنامه 338(مصوب سال 1973)، اسرائیل در نوار غزه و کرانه باختری و در نتیجه در قدس، یک نیروی اشغالگر محسوب می‌شود لذا باید از این مناطق عقب‌نشینی کند. همچنین شورای امنیت سازمان ملل مجموعه قطعنامه‌هایی را تصویب کرده که بر اساس آنها اشغالگران ملزم به رعایت احترام نسبت به قدس شریف شده‌اند. از جمله این قطعنامه‌ها عبارتند از: قطعنامه 252 (مصوب 1968)، قطعنامه267(مصوب1969) قطعنامه 271 (مصوب 1969)، قطعنامه 453(1979)، قطعنامه465(سال 1980)، قطعنامه 476(سال1980)، قطعنامه478(سال1980)، قطعنامه 1073 (سال1996)و ...
تمامی این قطعنامه‌ها بر این حقیقت تاکید دارد که شهر قدس یک بخش لاینفک از اراضی اشغالی سال 1967به شمار می‌آید. لذا بر این بخش از فلسطین نیز مانند سایر بخش‌های فلسطینی تمامی ممنوعیت‌های مربوط به اراضی اشغالی صدق می کند. یعنی هرگونه ایجاد تغییر در ساختار جغرافیایی و جمعیت شناختی شهر قدس مخالف حقوق بین‌الملل است.
همچنین قطعنامه‌های 452(مصوب سال 1979)،476(مصوب سال1980)و 478(مصوب سال 1980) شورای امنیت بر بطلان اقدامات اشغالگران مبنی بر یهودی سازی قدس شریف تاکید دارد. علاوه بر این نص قطعنامه‌های 446(مصوب سال 1979)،465(مصوب سال1980)،497(مصوب سال 1981) و 592(مصوب سال 1986) بر ممنوعیت شهرکسازی در اراضی اشغالی فلسطینی تاکید دارند.
بدین ترتیب می‌توان گفت: تمامی اقدامات اشغالگران در قدس شریف مبنی بر یهودی سازی از نظر حقوق بین‌الملل یک جنایت و جرم بزرگ به شمار می‌آید.