روز یکشنبه هفته گذشته ارگان رسمى حزب اعتماد ملى سخنان مهدى کروبى در جمع رؤساى استانى حزب متبوعش را منتشر کرد که در این سخنان وى براى اولین بار رسماً به شکست خود در انتخابات اعتراف کرده بود.

کروبى با جملاتى چون« به هر حال ما در انتخابات شکست خوردیم و براى یک رفوزه این تفاوتى ندارد که نمره زیر ۷ یا ۹ باشد، دیگر برایمان فرقى نمى  کند» پذیرفت که صحنه رقابت را واگذار کرده است.
اینکه شیخ اصلاحات پس از این همه مدت با پرهیز از غوغا سالارى، عقلانیت پیشه  گرفته و اعتراف به شکست مى کند و عنوان مى کند که «در آینده درباره اینکه چرا شکست خوردیم صحبت خواهم کرد» را باید به فال نیک گرفت و خوشبین بود که کروبى و یارانش قواعد بازى سیاسى را تا حدودى پذیرفته و مى خواهند به آن تن دهند.

کروبى در این دیدار با اینکه از شخص خاصى نام نبرده اما از جفاى برخى اطرافیانش در حق خود انتقاد کرد و گفت: «من اسنادى دارم که ثابت مى کند برخى از دوستان حزبى متزلزل بودند» و از پالایش نیروهاى حزب در دوره جدید سخن گفت. این جملات شاید به افرادى مثل کرباسچى و چند نفر دیگر اشاره داشت که در ظاهر پشت کروبى سنگر گرفته بودند اما پشت پرده زیر علم میرحسین سینه مى زدند و حتى کرباسچى روز ۲۲ خرداد برگه راى خود را که نام میرحسین در آن درج شده بود به دانشجویان نشان داد تا مشخص سازد که بزرگان اصلاحات چه سناریوى پیچیده اى را براى کروبى نوشته بودند.

وى البته اعتراف دیگرى نیز داشت و با عنوان اینکه «من از همان روزها مى دانستم که وضعمان زیاد خوب نیست ولى دیگر نمى  دانستم که چنین مى شود» عملاً اعتراف کرد که قبل از انتخابات نیز پى  به شکست خود برده بود اما اینکه چرا اکنون پس از ۴۰ روز التهاب این کلمات را به زبان جارى مى سازد سؤالى است که باید وى به آن پاسخ دهد.

این اظهارات دیرهنگام جاى این سؤال را باقى مى گذارد که اگر آقاى کروبى از قبل انتخابات مى دانسته که پیروز انتخابات نیست پس با چه مدرک و دلیلى طى این مدت مدام بر طبل ابطال انتخابات و تقلب گسترده در آن مى کوبید.

البته کروبى براى اینکه تا حدودى به خود و حامیانش روحیه بدهد فرافکنى کرده و با بیان اینکه «کاش همان ۳۰۰ هزار راى به ۱۵۰ تا تقلیل یافته بود زیرا هر چه راى پایین تر باشد افتضاح آن بیشتر آشکار مى شود» سعى دارد به خود و دیگران تلقین کند که آراى وى آنچنان هم پایین نبوده و این تعداد اندک راى دسیسه جناح رقیب است. در پاسخ این بند از سخنان کروبى چند نکته هر چند به صورت مختصر و گذرا لازم به یادآورى است تا هم شخص کروبى و هم حامیانش بیشتر به پایگاه اجتماعى خود پى ببرند.

۱- در تمام نظرسنجى هاى معتبر از چند ماه قبل از انتخابات تا ۲۲ خرداد حتى نظرسنجى هاى مراکز نزدیک به اصلاح طلبان، میانگین آراى کروبى از سه درصد بالاتر نرفته است حتى اگر میزان درصد خطاى نظرسنجى ها و احیاناً تغییر در گرایش برخى آحاد جامعه و حمایت از وى را نیز در نظر بگیریم آیا مى توان تصور کرد که آراى نهایتاً سه درصدى با جهش ۱۰ برابرى طى یک مدت کوتاه مواجه شوند و باعث تغییر موازنه آرا شود.

تنها دلیل آقاى کروبى شاید این باشد که در انتخابات سال ۸۴ وى توانست حدود پنج میلیون یعنى قریب به ۲۰ درصد آرا را کسب کند اما وى و مشاورانش هیچ گاه به طور اصولى این مساله را مورد واکاوى قرار ندادند تا علت آن را بیابند.

در این خصوص باید گفت در ۱۶ سال حاکمیت دولت هاى  هاشمى و خاتمى قشر محروم و مستضعف جامعه که بیشتر در شهرهاى کوچک و روستاها مستقرند عملاً مورد غفلت واقع شدند، حال که یک نفر پیدا شده بود که از پرداخت یارانه نقدى به ازاى هر نفر ۵۰ هزار تومان خبر مى داد مشخص بود که تعداد قابل توجهى از این قشر را به سمت خود جلب کند اما در دوره دهم انتخابات با عملکرد هاى مثبت دولت نهم و نگاه خاص آن به قشر محروم این شعارهاى توخالى رنگ باختند و به حاشیه رفتند، خصوصاً اینکه در مناظره هاى انتخاباتى آحاد مردم از نزدیک به میزان توانایى، مدیریت، علم و قدرت کارشناسى آقاى کروبى و دیگر کاندیداها پى بردند.

این موضوع را وقتى در کنار شبهه فساد مالى که مردم جامعه ما بسیار به آن حساسند بگذاریم خواهیم دید حتى کسانى که احتمال مى رفت به کروبى راى دهند پس از مناظره ها تغییر نظر داده و به آقایان احمدى نژاد و یا میرحسین موسوى راى دادند.

سال گذشته در انتخابات مجلس هشتم ارگان مطبوعاتى حزب اعتماد ملى هر روز لیست کاندیداهاى حزب خود را در کنار عکس کروبى در صفحه اول منتشر مى کرد، علاوه بر آن هر روز با یادداشت ها، گفت وگوها و... سعى در تبلیغ این افراد داشت اما هنگامى که نتایج انتخابات روشن شد، بهترین رایى که حزب کروبى کسب کرد رتبه ۶۳  مردم تهران آن هم توسط همسر کروبى بود حتى منتجب نیا که سرلیست این حزب و قائم مقام کروبى در حزب است نتوانست رتبه اى بهتر از ۶۵ را کسب کند.

هنوز یک سال نیست که از انتخابات مجلس گذشته است، آقاى کروبى چگونه انتظار دارد مردم طى این مدت کوتاه با تغییر ۱۸۰ درجه اى ذائقه سیاسى خود، آراى میلیونى خود را متوجه وى سازند.

یکى از نمایندگان عضو کمیسیون امنیت ملى مجلس مى گفت که در روزهاى اولیه خرداد با آقاى «ذ» از نمایندگان طرفدار کروبى در راهروهاى مجلس صحبت مى کردم، در خلال صحبت از ایشان پرسیدم «شما چند نفرید؟» منظورم این بود که نمایندگان طرفدار کروبى در مجلس چند نفرند که آن نماینده در جواب وى گفته بود: «حقیقت این است که ما سه نفر بودیم. من، آقاى خباز و یک نفر دیگر که پس از برگزارى جلسه فراکسیون اقلیت آن یک نفر نیز به جمع حامیان موسوى پیوست و بنده و خباز تنها ماندیم.»

این جمله نشان دهنده آن است که در بین ۲۹۰ وکیل مردم که هر کدام یک شهر را در خانه ملت نمایندگى مى کنند و تا حدودى برآیند گرایش سیاسى حوزه انتخابیه خود هستند، فقط دو نفر آنها طرفدار آقاى کروبى هستند، جالب اینکه یکى از این دو نفر یعنى خباز عضو شوراى مرکزى حزب اعتماد ملى است وگرنه معلوم نبود که او نیز در پشت کروبى مى ماند یا خیر؟

این دلایل و ده ها دلیل دیگر تا حدودى تصویرگر میزان پایگاه اجتماعى کروبى در میان جامعه ماست. حال باید دید که آقاى کروبى از این پس مسیر قانون را در پیش گرفته و ساختارهاى پذیرفته شده نظام را به رسمیت خواهد شناخت یا اینکه به اقدامات فراقانونى و غوغاسالارى ادامه خواهد داد؟

حبیب ترکاشوند