به گزارش خبرنگار قلم نیوز، ‌زهرا رهنورد در همایش ملی دختران جوان و دانشجو در پاسخ به پرسش اعتراض آمیز و جهت‌دار  یکی از حاضران که سراغ موسوی را در این 20 سال می‌گرفت، تصریح کرد: من از موسوی به عنوان یک همرزم دفاع می‌کنم؛ نه همسر. شاید از خود بپرسید که موسوی در این 20 سال کجا بود که سانسور می‌شد، موسوی مشاور دو رئیس جمهور بود و حتی در آغاز نیز به احمدی‌نژاد مشورت می داد که او قبول نمی‌کرد و دوربین‌ها در این 20 سال از نشان دادن چهره موسوی خوف داشتند.

اعتراض خانمی در حین صحبت‌های زهرا رهنورد که در مورد داشته و نداشته های زنان صحبت می‌کرد، ادامه ایراد سخن او را به جایی دیگر برد، آنجا که دختر معترض گفت شما که انقلابی بودید چرا با تغییر شرایط چادرتان لیز خورد؟

رهنورد پاسخ داد چادر من، چادری است انتخابی که از زنان به خاک و خون افتاده روز هفده شهریور انتخاب شده است و پرچم آزادی و ایمان من است.

پیش از پرسش و پاسخ‌هایی که اصلا جزیی از برنامه نبود، دکتر رهنورد با وجود خصمانه بودن رفتار معترض، او را پذیرفت و به سوالات او پاسخ گفت.

صحبت‌های دکتر رهنورد در ابتدا با این جمله آغاز شد که امیدوارم شور و نشاط امروز شما به شور و نشاط بعد از انقلاب بپیوندد و با شور و نشاط بعد از 22 خرداد همراه شود. رهنورد گفت:  انتخابات در هر دوره می‌تواند برای ما یک فرصت باشد تا حرفمان را بزنیم و انتخابات هر دوره از شوراها تا ریاست جمهوری فرصتی برای بیان حرف‌های ماست.

او ادامه داد: امروز می‌خواهم بگویم کلیات مسائل زنان یک ضرورت عمومی است که ممکن است به تفکیک سن و تحصیلات کمی فرق کند؛ رهنورد گفت: سه پرسش "از زنان چه می دانید؟" "چرا وضعیت زنان این گونه است؟" و "زنان چگونه خوشبخت خواهند شد؟" باید امروز پرسیده و بررسی شود. او در مورد پرسش نخست پاسخ داد: زنان ما در شرایط فعلی امروز در بهترین زمان تاریخ ایران حضور دارند. دختران ما، دخترانی پرشور، خردورز، تحصیلکرده و پایبند به اصول و ایمان هستند.

رهنورد در مورد پرسش دوم این چنین توضیح داد: وضعیت دختران ما به لحاظ آموزش و حضور در عرصه علمی بسیار مطلوب است، اما خلا هایی نیز وجود دارد که باید از بین برود. خلا هایی چون عدم رعایت قوانین به لحاظ کاریابی و اشتغال زایی و عدم رعایت قانون مدنی زنان در ایران، مشکلاتی هستند که زنان جامعه ما را رنج می‌دهند.

او در پاسخ به پرسش سوم این چنین پاسخ داد که: دولت بعدی سه رهیافت را باید برای زنان اختصاص دهد که رهیافت خانواده اولین آن است، چرا که در عرصه خانواده احترام به حقوق دختران از فرهنگ ملی و اسلامی ما نشات می‌گیرد، چرا که در فرهنگ ملی ما تا ولیعهدی هم پیش می‌رفتند و در فرهنگ اسلامی ما نیز پیامبر احترام زیادی برای فاطمه دختر خود قائل بود تا آنجا که دست او را می بوسید و با او مشورت می کرد.

رهنورد ادامه داد: در عرصه عمومی جدای از نکته اشتغال آن هم بدون تبعیض باید به فاز تساوی بین مرد و زن بپردازیم.

دکتر رهنورد با بیان اینکه رهیافت دیگر درعرصه عمومی بخش امنیت و آزادی زنان است، گفت: مقصود ما از آزادی این است که دختران ما در جامعه، محل کار و دانشگاه احساس آزادی و امنیت کنند؛ بدان معنا که خودشان انتخاب کننده محل کار، تحصیل و نوع پوششان باشند. آزادی مورد نظر ما آزادی دختران خردورز و مومن است و آنان که با فضاهای امنیتی قصد سرکوب دختران دارند، بدانند که قطعا شکست خواهند خورد و متوجه باشند که هیچ شکوفایی با سرکوب موفق نخواهد بود.

همسر میرحسین موسوی در ادامه تاکید کرد: شما دختران نشان دهید که منظور و مقصود ما از آزادی ولنگاری نیست. رهنورد ادامه داد: آزادی، فرهنگ، امنیت، ایمان، اخلاق و خردورزی طیفی هستند که باید بدون نظارت دولتی در عمل اجرا شوند.

او با اشاره به اینکه  منظور او از دموکراسی، مردم سالاری دینی است، افزود: دختران جوان ما در مردم‌سالاری دینی می‌توانند به رشد و بالندگی برسند. 49 در صد جمعیت حال حاضر ما را زنان تشکیل می دهند که 60 در صد آنان نیز از جوانان هستندو آینده کشور و پیشرفت و رشد و بالندگی آن در دست ایشان است.

رییس سابق دانشگاه الزهرا گفت: انتظار استقلال شخصیت و درون‌جوشی ارزش ها از دختران می رود که این نیز به عرصه عمومی و خصوصی باز می‌گردد. رهنورد دختران جوان ما را متعلق به قاره ششم دانست و در این باره گفت: قاره ششم، کار، فکر، معنویت، برنامه‌ریزی، امید، رشد، تعالی و خلاقیت است.

او تاکید کرد: در رسیدن به سند چشم انداز و شرکت در تئوری های اطلاع رسانی و اطلاع پروری زنان می توانند نقش مهم و موثری را ایفا کنند.

رهنورد تصریح کرد: خیلی از نظام های سنتی دوست دارند زنان با دیگ و ملاقه و ... سرکار داشته باشند و برخی نظام های ساختار شکن نیز از آن ور بام افتاده‌اند، چرا که دوست دارند زنان بدون هیچ پایبندی به اصول وارد عرصه نظام سرمایه داری شوند که  این موضوع به هیچ عنوان درست نیست و نوعی بی‌حرمتی به ارزش یک زن محسوب می شود.