مسلماً همه ما مي خواهيم راهي بيابيم تا در برابر نيازهاي كودكانمان با احترام رفتار كنيم. مي خواهيم راهي بيابيم كه موجب شود كودكانمان مسؤول بار بيايند. دوست داريم روش متفاوتي در ارتباط با فرزندانمان در پيش گيريم كه به كمك آن فرزندانمان بهتر با دوستان، والدين، همسر و روزي با فرزندانشان ارتباط برقرار كنند. راه هاي عملي زير به شما كمك مي كند تا اين راه ها را بيابيد و در برقراري ارتباط با فرزندانتان موفقتر عمل كنيد.
براي آن كه كودك را به همياري وا داريد
1. مساله يا آن چه را كه مي بينيد برايش توصيف كنيد، بگوييد: حوله خيس تو روي رختخوابه.
2. اطلاعات بيشتري در اختيار كودكتان قرار دهيد، بگوييد: اون حوله داره لحاف رو خيس مي كنه.
3. منظورتان را با يك كلمه بيان كنيد، بگوييد: حوله
4. در مورد احساستان صحبت كنيد، بگوييد: دوست ندارم توي رختخواب خيس بخوابم.
5. يادداشتي بنويسيد، مثلاً: يادداشتي بالاي جالباسي حمام بگذاريد با اين مضمون "لطفاً مرا به همان جايي كه برداشته ايد برگردانيد تا بتوانم خشك شوم. متشكرم! حوله شما "
به جاي آن كه او را تنبيه كنيد
1. بدون اين كه به شخصيت كودك حمله كنيد، زشت بودن كارش را به او بگوييد. مثلاً: از اين كه اره جديد من زير بارون رها شده تا زنگ بزنه خيلي عصباني ام.
2. انتظارات خود را جزء به جزء شرح دهيد، بگوييد: انتظار دارم وقتي ابزار منو قرض مي گيري مثل اولش بهم برگردوني.
3. راه جبران خطا را به كودك نشان دهيد، بگوييد: حالا چيزي كه اره لازم داره كمي سنباده و مقدار زيادي زور بازو است تا دوباره تميز بشه.
4. به كودك فرصت دهيد، بگوييد: تو مي توني استفاده از اون ها رو از دست بدي، تصميمت رو بگير.
5. با موضوع برخورد فعال داشته باشيد. كودك: چرا جعبه ابزار درش قفله؟ پدر: تو بهم بگو چرا؟
6. مشكل را حل كنيد، بگوييد: به نظر تو چه راهي مي تونيم پيدا كنيم كه هر وقت به ابزار من احتياج داري بتوني از اونا استفاده كني در ضمن منم مطمئن باشم كه هر وقت لازمشون داشتم سرجاشون هستن.
او را تشويق كنيد تا مستقل بار بيايد
1. بگذاريد كودك، خودش انتخاب كند، بگوييد: امروز دلت مي خواد شلوار خاكستريت رو بپوشي يا شلوار قرمزت رو؟
2. براي تلاش كودك احترام قايل شويد، بگوييد: در شيشه مربا ممكنه سخت باز بشه، اگه با قاشق به در قوطي بكوبي راحت تر باز مي شه.
3. بيش از اندازه سوال نكنيد.
4. در پاسخگويي به سوالات عجله نكنيد، بگوييد: سوال جالبيه خودت چي فكر مي كني؟
5. كودكان را تشويق كنيد تا از منابع ديگري براي رسيدن به سؤالاتشان استفاده كنند، مثلاً بگوييد: شايد فروشنده مغازه حيوانات چيزي در اين باره بدونه.
به جاي ارزيابي توصيف كنيد
1. آنچه را كه مي بينيد توصيف كنيد مثلاً بگوييد: مي بينم كف اتاق تميزه، تختخواب مرتبه و همه كتابا توي كتابخونه چيده شدن.
2. احساساتتان را توصيف كنيد. مثلاً بگوييد: آدم از ديدن اتاق لذت مي برد.
3. در جمله اي رفتار كودك خود را كه شايسته تمجيد است، توصيف كنيد: تو مداد رنگي ها و خود كاراتو از هم جدا كردي و هر كدومو تو جعبه شون گذاشتي، به اين مي گن نظم دادن.