طبق ماده 5 قانون حمایت از کودکان بدون سرپرست، دادگاه در صورتی حکم سرپرستی صادر خواهد کرد که درخواست کنندگان سرپرستی به کیفیت اطمینان بخشی در صورت فوت خود هزینه ترتیب و نگهداری و تحصیل طفل را تا رسیدن به سن بلوغ تأمین کنند.

براساس تبصره، هرگاه وجوه یا اموالی از طرف زوجین سرپرست به طفل تحت سرپرستی، صلح شده باشد در صورت فوت طفل وجوه و اموال مذکور از طرف دولت به زوجین سرپرست تملیک خواهد شد.

طبق ماده 6 این قانون، طفلی که برای سرپرستی سپرده می‌شود باید دارای شرایطی باشد.

* شرایط طفلی که به سرپرستی سپرده می‌شود

سن طفل از 12 سال تمام کمتر باشد و هیچ یک از پدر یا جد پدری یا مادر طفل شناخته نشده یا در قید حیات نباشند یا کودکانی باشند که به مؤسسه عام المنفعه سپرده شده و سه سال تمام پدر یا مادر یا جد پدری او مراجعه نکرده باشند.

در تبصره این ماده، کسانی که کودکان واجد شرایط را قبل از تصویب این قانون تحت سرپرستی گرفته‌‌‌‌‌اند در صورتی که از جهات اخلاقی و مادی واجد شرایط باشند به تشخیص دادگاه نسبت به سایر متقاضیان در مورد این کودکان حق تقدم دارند و در این حالت شرط سن نیز برای طفل و سرپرست او رعایت نخواهد شد.

براساس ماده 7 قانون حمایت از کودکان بدون سرپرست، دادگاه صلاحیت‌دار برای رسیدگی به کلیه امور مربوط به این قانون، دادگاه حمایت از خانواده محل اقامت درخواست کننده است.

در ماده 8 این قانون، دادگاه از نظر رسیدگی به امر سرپرستی موضوع این قانون، تابع مقررات حمایت از خانواده است.

براساس ماده 9 قانون حمایت از کودکان بدون سرپرست، احکام صادر در کلیه امور مربوط به سرپرستی قابل رسیدگی پژوهشی و فرجامی است.