هرچند تمامی ادیان الهی و مکاتب بشری از ظهور منجی آخرالزمان و قیام ایشان برای نابودی ظلم و همچنین برقراری عدالت خبر می‌دهند و این منجی را یکی از پیروان دین و یا مکتب فکری خود می‌دانند؛ اما تا قبل از اسلام ادیان الهی در برخی مسایل دینی و فکری خود اسیر انحرافات شدند، و در ادامه مأموریت‌های خداوند به رسولانش برای هدایت انسان‌ها، اسلام به عنوان آخرین دین و حضرت محمد (ص) به عنوان آخرین پیامبر الهی به جامعه بشری معرفی شد.
از این رو می‌توان اسلام را دین تحریف نشده نامید و آنجا که قرآن خود را مصون از تحریف و اشتباه می‌داند، منجی آخرالزمان را باید در آموزه‌های اسلامی و قرآنی نامید و این حدیث شریف نبوی که پیامبر (ص) اسلام در آن فرمود: «خداوند به واسطه او [امام مهدی (عج)] زمین را پر از عدل و داد می‌کند، همان‌گونه که از ظلم و جور پر شده است.» (بحارالانوار،ج 51، ص 71) می‌توان به منجی معرفی شده در اسلام، به ویژه توصیفی که در مذهب شیعه از آن شده است، رجوع کرد.
اما آیا می‌توان به آیات قرآن که کلام وحی هستند، استناد کرد؟ پاسخ مثبت است و اندیشمندان مسلمان از قرن‌ها پیش و حتی پیش‌تر از آنان امامان معصومین شیعه (ع) به این موضوع ورود مناسب کرده‌اند. از جمله می‌توان به آیات زیر اشاره کرد.
در آیه 51 از سوره مبارکه سبأ آمده است: «وَ لَوْ تَرى إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَکانٍ قَریبٍ» (و اى کاش مىدیدى هنگامى را که [کافران] وحشتزدهاند [آنجا که راه] گریزى نمانده است و از جایى نزدیک گرفتار آمدهاند)
در تفسیر قمی در روایتی از امام باقر (ع) آمده است که آن امام فرمود: «گویى که من به قائم (ع) نظر مىکنم که پشتش را به سنگ تکیه داده ... وقتى به بیابان مىرسد لشگر سفیانى بر او خروج مىکند، پس خداى تعالى به زمین دستور مىدهد که آنان را فرو برد، این است معناى قول خداى تعالى: وَ لَوْ تَرى إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَکانٍ قَرِیبٍ.»
آیه 18 از همین سوره هم خداوند تعالی و تبارک می‌فرماید: «وَجَعَلْنَا بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ الْقُرَى الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَقَدَّرْنَا فِیهَا السَّیْرَ سِیرُوا فِیهَا لَیَالِیَ وَأَیَّامًا آمِنِینَ» (میان آنها و سرزمینهائی که برکت داده بودیم شهرها و آبادیهای آشکار قرار دادیم، و فاصلههای متناسب و نزدیک مقرر داشتیم (و به آنها گفتیم) شبها و روزها در این آبادیها در امنیت کامل مسافرت کنید.)
شیخ صدوق (ره) حدیثی از امام صادق (ع) در معنی این آیه آورده است که فرمود: «تأویل این عبارت که «در میان آنها شبها و روزها با ایمنی مسافرت نمایند» یعنی: همراه (یا در عصر حکومت) قائم ما اهل بیت (ع) است.»
محمد بن عبدالله بن جعفر حمیرى نیز روایت کرده که گفت: «نامهاى خدمت حضرت امام زمان (عج) نوشتم که خانواده من، به من آزار می‌رسانند و مرا به دلیل روایت «خدّامنا و قوامنا شرار خلق اللَّه» سرزنش می‌کنند.»
شیخ طوسى در کتاب «غیبت» می‌نویسد: «در برخى از روایات آمده است که: «خدمت‌کاران و کسانى که اقدام به خدمت‌گزارى ما می‌کنند، بدترین خلق خدا هستند» این روایت به معنى عام خود نیست که شامل عموم خدمت‌گزاران ائمه طاهرین شود؛ بلکه این را بدین سبب فرمودهاند که گاهى در میان شیعیان افرادى پیدا می‌شوند که (به واسطه نزدیکى با آن ذوات مقدسه) دست به تغییر و تبدیل گفتار آنها زده و نسبت به آنان خیانت می‌ورزند.
حضرت در جواب نوشتند: «خوش به حال شما! آیا این آیه شریفه را در قرآن مجید نخواندهاید: «وَجَعَلْنَا بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ الْقُرَى الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا قُرًى ظَاهِرَةً...»؟ به خدا سوگند آبادی‌هایى که خداوند در آن برکت قرار داده مائیم و قریههاى ظاهره، شما هستید!