در بیش از 60 درصد سیگنالها از اسامی خانم‌ها استفاده می‌شود تا به این وسیله گیرنده این فرکانس‌ها به ارسال فایل‌های بلوتوثی ترغیب شود. در این سیستم پس از ارسال فایل، بلافاصله شماره سریال گوشی شناسایی شده و سپس شماره خط استفاده کننده از آن گوشی شناسایی و به دنبال آن، هویت فرد ارسال‌کننده فایل بلوتوثی مشخص می‌شود
درحالی که هم اکنون دستگاه‌هایی برای مسدود کردن آنتن‌دهی تلفن همراه و یا ارسال و دریافت فایل توسط فناوریبلوتوث در اماکنی خاص همچون سالن‌های همایش ساخته و به کار گرفته شده است، شنیده می‌شود به سفارش یک نهاد دولتی، محققان ایرانی در این بخش پا را فراتر گذاشته و به دنبال به کارگیری دستگاهی برای مشخص کردن هویت ارسال‌کننده فایل‌های بولوتوثی هستند.
از چندی پیش پروژه‌ای با بودجه‌ای بالغ بر چند میلیارد ریال در بخش تحقیقات و توسعه بزرگترین اپراتور تلفن همراه کشور آغاز شده است که هدف از آن ساخت و بکارگیری فناوری‌ای به منظور شناسایی هویت ارسال‌کننده بلوتوث است.
این پروژه که شنیده می‌شود هم اکنون در مراحل نهایی و آزمایشی خود قرار دارد، در قالب دستگاه‌های بسیار کوچکی در نقاط پر رفت و آمد همچون ایستگاه‌های مترو، اماکن عمومی، پارک‌ها و فضای سبز و نیز تقاطع‌های پرترافیک نصب شده و با انتشار فرکانس‌های مورد استفاده توسط دستگاه‌هایی که قابلیت دریافت و ارسال بولوتوث را دارند، شناسایی می‌شود.
گفته می‌شود در بیش از 60 درصد از فرکانس‌های ارسالی این دستگاه‌ها عموما از اسامی مونث استفاده می‌شود تا به این وسیله گیرنده این فرکانس‌ها به ارسال فایل‌های بلوتوثی ترغیب شود. پس از ارسال فایل توسط مخاطب و دریافت آن توسط این سیستم، بلافاصله شماره سریال گوشی یعنی IMEI گوشی شناسایی شده و به دنبال مشخص شدن شماره IMEI گوشی فرستنده، با توجه به اطلاعات موجود در بانک‌های اطلاعاتی اپراتورها، شماره خط استفاده‌کننده از آن گوشی شناسایی و به دنبال آن هویت فرد ارسال‌کننده فایل بلوتوثی مشخص می‌شود. از این دستگاه به عنوان استراق سمع بلوتوثی هم یاد می‌شود.
گفته می‌شود جلوگیری از انتشار فیلم‌های خصوصی، مستهجن و گاه فیلم‌های تخریبی سیاسی باعث شده تا مسوولان به ساخت و به کارگیری چنین تکنولوژی‌ای رو آورده تا بتوانند با آثار مخرب این فناوری مقابله کنند. اما این که آیا این کار نقض حریم خصوصی افراد قلمداد شود یا خیر، سوالی است که کارشناسان باید پاسخگوی آن باشند