وصیت کننده "موصی "، کسی که وصیت تملیکی به نفع او شده است "موصی له "، مورد وصیت "موصی به " و کسی که به موجب وصیت عهدی، ولی بر مورد ثلث یا بر صغیر قرار داده میشود "وصی " نامیده میشود.
طبق ماده 854 قانون مدنی، موصی میتواند یک یا چند نفر وصی معین کند؛ در صورت تعدد، اوصیاء باید مجتمعاً به وصیت عمل کنند مگر در صورتی که به استقلال هر یک از آنها تصریح شده باشد.
بر اساس ماده 855 قانون مدنی، موصی میتواند چند نفر را به نحو ترتیب وصی معین کند به این طریق که به طور مثال اگر اولی فوت کرد دومی وصی باشد و اگر دومی فوت کرد، سومی وصی باشد.
همچنین در ماده 856 گفته شده است که صغیر را میتوان به اتفاق یک نفر کبیر، وصی قرار داد؛ در این صورت اجرا وصایا تا موقع بلوغ و رشد صغیر با کبیر خواهد بود.
لازم به ذکر است، طبق ماده 857 قانون مدنی، موصی میتواند یک نفر را برای نظارت در عملیات وصی معین کند.
حدود اختیارات ناظر به طریقی خواهد بود که موصی مقرر داشته است یا از قرائن معلوم شود.
براساس ماده 858، وصی نسبت به اموالی که بر حسب وصیت در ید اوست حکم امین را دارد و ضامن نمیشود مگر در صورت تعدی یا تفریط.
طبق ماده 859، وصی باید بر طبق وصایای موصی رفتار کند و الا ضامن و منعزل است.
همچنین بر اساس ماده 860، غیر از پدر و جد پدری، کس دیگری حق ندارد بر صغیر وصی معین کند.